Een van de weinige dingen die we weten van Claudia Sacrata is dat ze hoorde bij de Ubiërs, die in de omgeving van Keulen woonden. Veel Ubische mannen dienden in het Romeinse leger en wellicht kwam Claudia zo in contact met de Romeinse generaal Quintus Petilius Cerialis (over wie we het gisteren hadden).
Cerialis was de schoonzoon van keizer Vespasianus en een van zijn meest gewaardeerde veldheren. In het jaar 70 na Christus stuurde Vespasianus hem naar het noorden om de Bataafse Opstand te bedwingen. De provincie Germania Inferior, waaronder ook het huidige Nederland viel, stond in lichterlaaie. Julius Civilis, de leider van de opstand, had belangrijke steden zoals Keulen en Trier veroverd. Maar de ervaren Cerialis wist aan het hoofd van een enorme troepenmacht de Lage Landen stukje bij beetje te heroveren.
Korte inhoud van het voorafgaande: de Bataven zijn in opstand gekomen en boeken succes na succes. De steden in Gallië verklaren zich onafhankelijk. In Rome is men echter klaar om de orde te herstellen. Het feuilleton in deze Romeinenweek is gebaseerd op mijn boek De randen van de aarde (2000) en Edge of Empire (2012, met Arjen Bosman; de vertaling van de Tacitusfragmenten is van Vincent Hunink).
***
Inmiddels had Rome het onverslaanbaar grote leger op de been gebracht waarvan de komst sinds Civilis’ aanval op Xanten viel te verwachten. De generaal, Cerialis, was niet alleen familie van Vespasianus, maar had bovendien in Brittannië gestreden in het leger waartoe ook de nieuwe keizer en Julius Civilis hadden behoord. Tacitus portretteert Cerialis als een ietwat excentrieke maar efficiënte ijzervreter. Onder zijn leiding stonden het Eenentwintigste Legioen Rapax, onderafdelingen van de Rijnlegioenen die met Vitellius naar Italië waren getrokken, en tot slot het door Vespasianus opgerichte Tweede Adiutrix (“helpster”). Met hen rukte Cerialis op naar Mainz.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.