Tag: Maronieten

Libanese identiteiten

On door Jona LenderinginChristendom, Geschiedenis, Islam, Jodendom, Midden-Oosten, Oudheid, Religie24 reacties
Annaya, de grafkerk voor Sint-Charbel, een van de voornaamste spirituele centra van de maronitische kerk

Ergens rond 600 n.Chr. trok een Arabische stam vanuit Jemen langs de Wierrookroute naar Syrië. Deze mensen, die in elk geval als officiële fictie maar deels ook werkelijk verwant met elkaar waren, vestigden zich in de omgeving van de Romeinse stad Cyrrhus, waar ze zich rond 630 bekeerden tot het christendom. Meer precies: ze bekeerden zich tot het monotheletisme, een doctrine die inhield dat Christus weliswaar twee naturen had gehad maar slechts één wil. Wat hier theologisch precies aan schort weet ik niet maar het moet iets afschuwelijks zijn.

Enkele jaren later veroverden de islamitische Arabieren Syrië en de monotheletisten woonden nu in het Arabische wereldrijk. De theologische discussies in het Byzantijnse Rijk zullen nauwelijks tot hen zijn doorgedrongen: ze bleven vasthouden aan hun opvattingen. Misschien was het, levend in het kalifaat, ook wel handig om niet teveel te lijken op de religie van de Byzantijnse vijanden.

Lees verder “Libanese identiteiten” →

Wonderverhaal

On door Jona LenderinginChristendom, Midden-Oosten, post-atheïsme3 reacties
Het veronderstelde bewijsstuk
Het veronderstelde bewijsstuk

Zomaar een berichtje uit de sociale media. Een Australische kankerpatiënte had vernomen van de kerk van de heilige Charbel en besloot er met haar zoon naartoe te gaan. Toen ze er aankwamen, bleek de kerk echter gesloten. Ze liep al terug naar de auto toen een priester langs kwam wandelen en hun vroeg of hij kon helpen. Ze vertelde dat ze uit Australië was gekomen om de zegen van een priester te ontvangen. Terwijl de geestelijke haar zegende, maakte haar zoon met zijn telefoon een foto, waarna de Australiërs afscheid namen en terugkeerden naar hun hotel.

Daar keek een Libanese vriend langs de foto’s op de telefoon en hij herkende de priester: het was de heilige zelf. Verbijsterd over het wonder reisden de vrouw en haar zoon terug naar Australië, waar ze enkele keren in het ziekenhuis werd getest, maar geen kanker meer bleek te hebben.

Kortom, een wonderverhaal waarvan er dertien in een dozijn gaan.

Lees verder “Wonderverhaal” →

Cultuurschok

On door Jona LenderinginAmsterdam, Christendom, Cultuur, Dagelijks leven, Midden-Oosten, post-atheïsme, Religie, Toerisme3 reacties
onzelieveheer
Onze Lieve Heer op Zolder

Wie buitenlandse gasten ontvangt, heeft het privilege zijn eigen land opnieuw te kunnen bekijken alsof het de eerste keer is. Mijn vrienden en ik mochten zo rond oudjaar twee jonge vrouwen uit Libanon door Amsterdam (en, vooruit, Volendam) rondleiden en ik heb geleerd dat het Tassenmuseum echt de moeite waard is, dat het Concertgebouw ontzettend leuke rondleidingen aanbiedt en dat Volendam te overleven valt.

Omgekeerd is het voor bezoekers leuk dingen te herkennen die bij nader inzien anders blijken te zijn. Dat relativeert je eigen gelijk en om die reden ben ik overtuigd van de waarde van toerisme. Onze gasten waren maronitische christenen, een soort katholieken, en herkenden daarom Sint-Nikolaas, de beschermheilige van Amsterdam. We zijn langs de drie kerken gewandeld – de Oude Kerk, Ons’ Lieve Heer op Solder en de basiliek – en onze gasten waren verbaasd nergens hangers te kunnen kopen met het portret van de stadspatroon.

Lees verder “Cultuurschok” →

Afstervend christendom

On door Jona LenderinginChristendom, Geschiedenis, Islam, Middeleeuwen, post-atheïsme, Religie4 reacties
De Qadisha-vallei, een van de heilige plekken van de maronieten.

Eind dit jaar krijg ik gasten uit Libanon. Ze nemen nogal wat politiek met zich mee. Bergachtig als dat land is, is het in de loop der eeuwen een schuilplaats geweest voor vrijwel elke vervolgde religieuze minderheid, zodat Libanon tegenwoordig onderdak biedt aan sjiieten, Armeniërs, druzen, maronieten en bahai, en dan mis ik nog achtentwintig erkende religieuze groepen.

Deze confessies zijn belangrijk in de Libanese politiek. De president is bijvoorbeeld altijd een christen, de parlementsvoorzitter een sjiiet en de minister-president een soenniet. Omdat religie zo essentieel is, wordt ze veel openlijker beleden dan in Nederland. Dat leidt tot voor ons vrij absurde rivaliteiten. Naarmate de sjiieten het lijden van imam Hoessein nadrukkelijker herdachten, gingen de christenen grotere diners organiseren als er een kind wordt gedoopt. Zo is Libanon in al zijn gevarieerdheid het Midden-Oosten in het klein.

Lees verder “Afstervend christendom” →

From the Holy Mountain

On door Jona LenderinginChristendom, Geschiedenis, Islam, Middeleeuwen2 reacties
De Qadisha-vallei, een van de heilige plekken van de maronieten.

Sommige blogstukjes vergen wat voorbereiding, zoals dit. Een goede collega, wiens spirituele belangstelling wat uitgesprokener is dan de mijne, adviseerde me From the Holy Mountain te lezen, het boek dat de Britse auteur William Dalrymple (niet te verwarren met de conservatieve filosoof) wijdde aan de verdwijnende christelijke kerken van het Midden-Oosten. Ik heb het in één adem uitgelezen, en hoezeer het me aan het denken heeft gezet, blijkt wel uit het feit dat ik de afgelopen maanden al verschillende keren heb geblogd over aspecten van dit boek. Hier is bijvoorbeeld een uitleg van wat die kerken nu eigenlijk zijn.

De ondergang van de oosterse kerken stond al ergens op mijn radar. Mijn evangelische vriend Jan-Pieter van de Giessen heeft op zijn blog lange tijd elke vrijdag een overzicht gegeven van antichristelijk geweld, waarbij Turkije, Syrië en Egypte een vast onderdeel vormden. Zelf heb ik in Diyarbakir, de hoofdstad van Turks Koerdistan, eens te laat begrepen dat de terughoudendheid van een geestelijke, die me overigens vriendelijk te woord stond, niets had te maken met tekortschietende contactuele eigenschappen – zoals ik aanvankelijk dacht – maar alles met een begrijpelijk wantrouwen jegens belangstellenden. Ik schreef daar dit stukje al over.

Lees verder “From the Holy Mountain” →

Het paasstalletje

On door Jona LenderinginChristendom2 reacties
batrun_st_stephen_easter
Het lege graf

Een paar maanden geleden blogde ik over de maronieten, de Libanese rooms-katholieken, die dikwijls roomser zijn dan de paus en zich altijd hyper-Europees presenteren. Ik beschreef destijds een kerststal die ik in de kerk voor Sint-Joris in Beiroet had gezien: hoewel de mensen hier toch een redelijk vermoeden kunnen hebben van hoe het er destijds in Betlehem heeft uitgezien, was hun kerststal er een van het Napolitaanse type, met een dik pak spuitbussneeuw en een herder in een lederhosen. Europees tegen beter weten in.

Lees verder “Het paasstalletje” →

Maronitisch kerstmis

On door Jona LenderinginChristendom, Cultuur, Geschiedenis, Politiek3 reacties

beirut_st_george_maronites_2

Ik heb al eens geblogd over de diverse soorten oosters christendom. De verschillen hebben te maken met taal en met uiteenlopende opvattingen over de manier waarop de twee naturen van Christus zich tot elkaar verhouden. De meningsverschillen zouden overbrugbaar moeten zijn, of op z’n minst tussen haakjes geplaatst moeten kunnen worden.

Eén zo’n poging staat bekend als monotheletisme. De aanhangers meenden dat alle gelovigen het er in elk geval over eens konden zijn dat Christus één enkele wil had gehad. Leuk bedacht, maar niet leuk genoeg: het bleek in de praktijk vooral een manier om ruzie te krijgen met iedereen. De leer is later veroordeeld, minder om de inhoud dan omdat ze politiek onwenselijk was geworden.

Lees verder “Maronitisch kerstmis” →