[Tweede deel van een stuk over antiek erfgoed in westelijk Turkije. Het eerste was hier.]
Smyrna
Vanuit Efese kun je via het orakel van Klaros en het belangrijke Karabel-reliëf uit de Late Bronstijd naar Izmir, het antieke Smyrna, met een mooi museum en een agora. Her en der verstrooid staan nog enkele Ottomaanse huizen, als herinnering aan de mooie stad die hier ooit moet zijn geweest voordat de stad door oorlog werd verwoest. De Grieken die de stad verlieten, hebben sculptuur meegenomen die nu in Athene is.
Op aanraden van een goede Faceboekvriendin kocht ik ruim een decennium geleden de roman De heksen van Smyrna (2001) van de Griekse schrijfster Mara Meimaridi , in een Nederlandse vertaling uit 2006, uitgegeven bij Wereldbibliotheek, Amsterdam. Hoewel ik heel redelijk met Nieuw-Grieks uit de voeten kan heb ik expliciet voor deze vertaling gekozen: ten eerste omdat Nieuw-Griekse literatuur vanuit Nederland lastig te verkrijgen is, en ten tweede omdat de vertaling van de hand is van Hero Hokwerda, zo’n beetje de meest prominente vertaler van Nieuw-Griekse literatuur in het Nederlands en bekend vanwege zijn recente vertalingen van boeken van Níkos Kazantzákis.
Omdat ik hier bewust voor een vertaling heb gekozen heb ik hieronder een paar opmerkingen over vertalen en specifiek deze vertaling gemaakt. Wie hier niet op zit te wachten kan gerust de rest van de volgende paragraaf overslaan.
Portret van keizer Titus (Nationaal Archeologisch Museum, Athene)
Dit is een leuk portret van Titus, die in 79 na Chr. zijn vader Vespasianus opvolgde als keizer van het Romeinse Rijk. Het voorwerp komt uit de Griekse stad Smyrna, het huidige Izmir in West-Turkije, en is nu te zien in het Nationaal Archeologisch Museum in Athene.
En er is iets grappigs mee aan de hand. Het kapsel was in 79 uit de mode en de onderkaak is te smal. De verklaring is dat het eigenlijk helemaal geen portret is van Titus, maar van Caligula, die van 37 tot 41 keizer was. Ik stel me zo voor dat de mensen in Smyrna in 79 snel een portret van de nieuwe keizer nodig hadden en een oude buste die nog ergens op een zolder slingerde, hebben omgewerkt toen het model van de nieuwe vorst was ontvangen. Stevige lik verf erover en niemand die het ziet. Later zou er nog wel tijd zijn voor een beter portret. (Dit vertelt iets over het belang van de keizercultus en de ernst waarmee de Romeinen ermee omgingen.) Het “later” is er niet meer gekomen omdat Titus al na twee jaar overleed.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.